Het was zondag 1 maart, 2009. eindelijk werd ik 13. ik nam met plezier mijn cadeautjes van m'n ouders in ontvangst, en van m'n zusje kreeg ik een briefje met :' je cadeautje staat in de bijkeuken'. ik liep naar beneden, en daar stonden ze, mijn 2 goudvissen in een vierkante laat maar zeggen vaas, met een huisje met een palmboom erin. ik had voor mezelf al besloten, dat als ik een vis zou krijgen...er eentje Najib zou heten, en de gelukkige vis *of ongelukkig, het is hoe je het interpreteert* was deze vis:
de andere had nog geen naam, maar naar overleg met een vriendin van mij zou deze Hassan heten *hoe typisch*:
dinsdag 3 maart, 2009. ik kwam thuis van school, en ik ging eventjes kijken naar mijn goudvissen. tot mijn schrik dreef Hassan ondersteboven in de bak. ik schrok me dood *haha, leuk woordgebruik*, dit had ik niet zien aankomen! in shock belde ik mn moeder op, om te vragen wat ik moest doen. ze zei dat ik hem eruit moest scheppen met een netje, maar ik had m'n moeder gevraagd of ze het voor me wilde doen als ze thuis kwam. m'n moeder ging accoord, en na het tragische nieuws verteld te hebben aan een aantal vriendinnen van mij, ging ik weer naar boven om nog even een blik op hem te werpen. tot mijn verbazing lag die vis nu ergens anders. ik ging met een rietje in de vissenkom blazen, omdat ik dacht: 'misschien kan ik de andere vis nog redden!'. toen ik Hassan aanraakte met het rietje, draaide hij zich om en zwom vrolijk verder! ik schrok me dood, en ging toen naar beneden rennen om mijn msnnaam te veranderen, mijn moeder te bellen dat hij weer leefde, de r.i.p. Hassan foto van mijn achtergrond van hyves te halen en mijn vriendinnen te informeren dat hij weer leefde. toen ik na een tijdje weer naar boven ging, was dat beest weer dood, dus ik por hem met een rietje, en hij zwemt weer vrolijk verder *hmm dierenvriend*. diezelfde avond heb ik hem nog 2x moeten prikken met een rietje.
woensdag 4 maart, 2009. ik snapte er niks meer van, en ging aan iedereen op school die het wilde weten het verhaal vertellen van mijn vis die voor dood speelde. weer terug van school ging ik weer naar boven om m'n vis weer 'om te draaien', het leek een soort van gewoonte te worden. ik ging een beetje msn'en, toen een vriend van mij me een link stuurde, over een goudvis die steeds omhoog dreef en steeds dikker werd, die de ziekte buikwaterzucht had. alle symptomen kwamen overeen met die van mijn vis. toen las ik dat de vis met deze ziekte op gegeven moment kon exploderen, en toen kwam ik tot de conclusie: deze vis moet weg. sorry dierenvrienden onder jullie, maar ik zou hem alleen maar laten lijden! en stel je die andere vis voor, zit een beetje in het overblijfsel van de andere vis te zwemmen! dat lijkt me niet zo hygiënisch... dus heb ik aan m'n moeder gevraagd of ze de vis wilde doden als ik op blokfluit zat.
Hassan, 1 maart 2009 - 4 maart 2009
tijdstip: tussen 19:00 en 20:00
je was een beste vis, we zullen je missen.
toen had ik dus nog maar 1 vis, en ging ik weer mijn hyvepagina en m'n msn aanpassen.
donderdag 5 maart, 2009. ik had het nieuws aan de klas verteld, en werd gereageerd met verschillende emoties. verdriet, vreugde, teleurstelling, enz. ik had geaccepteerd dat ik nog maar 1 vis had, waarmee ik het zou moeten doen. ik vond het zielig voor Najib, helemaal alleen in z'n vissenkom *niet dat die vissenkom zo groot is ...*, maar ik had er vrede mee.
vrijdag 6 maart, 2009. het was middag, ik zat thuis te computeren, toen ik plotseling 2 vriendinnen van mij op de oprit zag staan. ik deed open, ik was verbaasd, wat deden ze hier? *niet dat ik het niet leuk vond ofzo, want ik vond het juist heel erg leuk!* ze hadden iets achter hun rug, en ik had al vermoedens...het was een nieuwe goudvis! nouja goudvis, dit beest was zwart met uitpuilogen, maar wel extreem schattig! ik was heel blij, en ze hadden al een naam voor hem/haar: oogappeltje! :
toen ze na een uurtje weer naar huis toe gingen zat ik weer achter de computer, m'n hyves en msn veranderen, nu had ik weer 2 vissen.
tot op heden gaat het goed met beide vissen, ze eten genoeg, zien er gezond uit, en het lijkt er niet op dat een van hen ieder moment kan ontploffen. ik wil mijn vriendinnen nogmaals bedanken voor Oogappeltje, en m'n ouders natuurlijk ook voor Najib. ik wil iedereen bedanken die me in die moeilijke 2 dagen heeft gesteund.
Zo, nu weten jullie dit ook weer...
Lateer, nina.
